Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2020

Μια γενιά σε αναμονή

 

Μια γενιά σε αναμονή


Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και υπαίθριες δραστηριότητες
"Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί… Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

ΚΑΒΑΚΛΙΩΤΚΟ ΜΑΣΑΛΙ

ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΑ ΜΑΣΑΛΙΑ


Πόψι δα σας γράψου κόμα ένα μασάλι. Φτό δα νάνει μι Καβκλιώτοι τ' άου ήταν ΄μι Μαναστηριώτοι.
Απ' λέτι αρτλικια πριν πουά χρόνια σ'ένα δικαστήριου Σαλουνίκη, φουνάζει η πρόϊδρους. Παρακαλείται ο μάρτυς Δημήτριος Τάδε, απ' αουπχάτ, απουκριέτει ένας, παρών μπάτη πρόϊδρι. Για πες μας του λέει η πρόΙδρους, τι γνωρίζεις για το συμβάν. Χίρσιν η μάρτυς να χουρατέβει, ιγώ μπάτη πρόϊδρι κάθουμαν όξου στου ξιστρώχι κι ουζάντζα ψηουά σε σιλντέ, ντα να δόση αφκράζουμι να βρουντιούντι κι να ουρλιούντι που τν άτουρα τν αυλή. Αβλάντιζου κατ' τουν κούμσιου του Χούτα κι τι να ιδού. Η Χούτας έβγαλι ένα παούκι που τουν πχακό κι περίλαβιν του Μύτη να τουν βρουντά σ' όπχατις, τουν λιάνσει σ' οπχατις κι αυτός ιτσιά ζαρουγμένους ουρλιέταν κι ήλιγιν ούλου, ούλιλι-ούλιλι κι η άους δεν μπίτζειν μι τίπουτας. Έριτει απ' λες μπάτη πρόϊδρι νια δόση κι η μουλιώκου, αρπάζει ένα κιρπίτσι κι τουν κόφτει κάνα δυο στου τσιακάτι κι τουν τίναξι ζιούσκις. Τουν ιόμσειν μι ζιούσκις. Αυτά αγρουνίζου μπάτη πρόϊδρι κι αυτά συ ζμπούριαξα. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον κοιτά και τον λέει, πολύ "χοντρός" είσαι μάρτυς. Αυτός η έρμους δεν άπκασιν που τουν είπιν ια του χουράτιμα, κτάζει ντ μπουζούκα τ' κι απουκριέτει, τια κάμου μπάτη πρόϊδρι καμόσου νιαρό πίνου πλέτιρου κι μι πιάνιτει. Κι έτσι μπίτσιν τν απουλουγία τ' κι έφκειν ια του χουριό τ' κι όποιους άπκασειν, άπκασειν.


ΠΗΓΗ ΑΡΤΛΙΚΙΑ-ΠΑΥΛΟΣ ΛΙΤΟΥΔΗΣ

ΑΡΤΛΙΚΙΑ-ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΑ ΜΑΣΑΛΙΑ

ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΑ ΜΑΣΑΛΙΑ

Αρτλίκια έχου κιρό να σας χουρατέψου, κι ια ταύτου δα σας που κι γω ένα μασάλι που τα θκα μας τα χουριά. Νιάφρα απ' λέτι μέσ' σ' ένα δικαστήριου μεσ' Σαλουνίκη φουνάζει η πρόιδρους. Παρακαλείτε ο μάρτυς Γεώργιος τάδε. Αυτουσά απουκρίθκιν, παρών μπάτη πρόϊδρι. Για πες μας τι γνωρίζεις για το συμβάν, του λέει ο πρόεδρος του δικαστηρίου. Κι αρχινά απ' λέτι η Ιώργης. Ιγώ μπάτη πρόϊδρι σκώθκα σαμπάλια κι πήγα στου νιφτήρα κι πλύθκα. Του κατόπι σφουγγίσκα μι ένα πισκίρι απού ήταν κριμασμένου στου ντβάρι κι ήταν κι καμόσου μιξουμένου που τουν τάτου μ'. Αυλαντίζου νια δόση όξου που του παραθύρι κι γλέπου κατ' μπάρα. Ήταν δυο τσιουμπαναίοι, η ένας είχιν πρόατα κι η άους ουβάλια. Νια δόση τα πρόατα πρόνξαν κι τα ουβάλια ντάλτσαν κι οι τσιουμπαναίοι χίρσαν να φρακαλίζν ζ' τζιουμάκις κι ήνγκι νια δλεια λάτσι μπουλάτσι. Η πρόϊδρους στέκει κι τουν κτάζει, δεν απείκασιν χιτς, καν'τίπτας. Ρουτάει τουν συνήγουρου, τι δουλειά επαγγέλεται ο κύριος? Πρόεδρος της κοινότητος, απάντσιν η συνήγουρους. Τότις η πρόϊδρους χίρσειν να ουρύϊτει κι να φουνάζει. Αθώοι όλοι. Τον ρωτούν γιατί πρόεδρε? ΄Κι αυτός σ' απουκρίνιτει. Άμα ο πρόεδρος της κοινότητας μιλάει έτσι και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, σκεφτείτε τι θα γίνει με τους υπόλοιπους μάρτυρες. Κανγκάνας δεν άπκασιν τα σιρμπέζκα ΄χουρατά τ' μπάτη τ' πρόϊδρου, αθουώθκαν ούλοι, ώρα τ' καλή όπ' κι αν βρίσκιτει.

ΠΗΓΗ ΑΡΤΛΙΚΙΑ-ΠΑΥΛΟΣ ΛΙΤΟΥΔΗΣ

ΧΑΡΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ

ΧΑΡΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ


Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Καλησπέρα σε όλους σας φίλοι μου. Πρώτα απ' όλα θα ήθελα όποιος ξεκινήσει το διάβασμα της ανάρτησης να το τελειώσει, για να καταλάβει τα γραφόμενα μου.
Πριν ξεκινήσω αυτά που θα σας γράψω, σας δίνω μια εικόνα, ένα χάρτη κι ευχαριστώ πρώτα απ' όλα αυτούς που τον έκαναν. Αυτά που θα σας γράψω έχουν σκοπό απλά και μόνο να σας ενημερώσω εμπλουτίζοντας ίσως λίγο παραπάνω τις γνώσεις σας για την ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΟΥΜΕΛΙΑ για την ΒΟΡΕΙΑ ΘΡΑΚΗ και για την ΘΡΑΚΗ. 


Η ενιαία Θράκη στην συνολική έκτασή της περιελάμβανε, 
1. την ΒΟΡΕΙΑ ΘΡΑΚΗ το μεγαλύτερο τμήμα 6/13 , 
2. την ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ με έκταση 5/13 και 
3. την ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ με έκταση 2/13. Το τελευταίο τμήμα κατέχει η πατρίδα μας. 
Την ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ κατέχει η Τουρκία και την ΒΟΡΕΙΑ ΘΡΑΚΗ κατέχει σήμερα η Βουλγαρία. Τα βόρεια σύνορα της ενιαίας Θράκης είχε όριο τον Δούναβη και σε κάποια σημεία το όρος Αίμος πιο δυτικά, ανατολικά σύνορα είχε τον Εύξεινο Πόντο(Μαύρη θάλασσα), νότια σύνορα είχε την θάλασσα της Προποντίδας και το Βόρειο Αιγαίο και δυτικά τα όριά της ήταν στα πιο βόρεια σημεία η περιοχή μετά τις πόλεις Περιστερά, Πάζαρζικ και Πανήγυρις και πιο νότια δυτικό όριο ήταν ο ποταμός Νέστος. Μέχρι εδώ μιλούμε για όλη την ΘΡΑΚΗ. Τώρα πηγαίνουμε στον χάρτη όπου έχει οριοθετημένη την περιοχή της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ και δείχνει επίσης και την περιοχή της ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ. Λείπουν κάποιες πόλεις από το υπόλοιπο μέρος της ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ όπως η Συλίστρια, το Ρουχτσούκι, το Καζανλικ, και αρκετά χωριά, όπου είχαν έντονο στοιχείο του ελληνισμού. Το έτος 1878 έγιναν δυο συνθήκες, η πρώτη του Αγίου Στεφάνου όπου γινόταν η μεγάλη Βουλγαρία και το ίδιο έτος λίγο αργότερα η δεύτερη του Βερολίνου. Με την δεύτερη άλλαξαν την πρώτη και πήραν ένα τμήμα της ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ και το ονόμασαν ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΟΥΜΕΛΙΑ. Ανέκοψαν έτσι τα σχέδια της Ρωσίας που ήθελε μια μεγάλη Βουλγαρία σαν δορυφόρο της. Όμως όταν δημιούργησαν την αυτόνομη ηγεμονία της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΟΥΜΕΛΙΑΣ, αυτόματα παρέδωσαν το υπόλοιπο κομμάτι της ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ στη Βουλγαρία με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο ελληνισμός δέχτηκε τόσες πιέσεις σε όλη τη ΒΟΡΕΙΑ ΘΡΑΚΗ, που από το 1878 άρχισε να φεύγει από τις παλιές κοιτίδες μέχρι και το 1938-39. Έμειναν αρκετοί ακόμα εκεί πάνω μέχρι σήμερα που σας γράφω αυτά. Όλο αυτό το διάστημα ο ελληνισμός της μεγάλης αυτής περιοχής υπέφερε τα πάνδεινα και σε μεγάλο διάστημα από δυο δυνάστες. Τους Τούρκους και τους Βούλγαρους. Τα πίσω χρόνια μόνο από τους Βούλγαρους. Μέχρι τώρα σας περιέγραψα πολύ περιεκτικά και συνοπτικά την ιστορία των τελευταίων χρόνων της ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ και της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΟΥΜΕΛΙΑΣ που αργότερα έγινε ΡΩΜΥΛΙΑ.
Τώρα πάω στο προκείμενο, γιατί τα εξιστόρησα όλα αυτά. Προφανώς κάποιοι ενοχλούνται εδώ στην Ελλάδα με το που ακούν το όνομα ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ. Έτσι μπαίνουν κάποιοι στο διαδίκτυο και γράφουν πολλές γενικότητες και δυστυχώς δεν σέβονται όλον αυτόν τον ελληνισμό, που ζούσε εκεί κι έφυγε και όσους απόμειναν πίσω δίχως βοήθειες από κανένα. Τα γράφω αυτά με μεγάλη επίγνωση του θέματος και δεν προσδοκώ τίποτα από κανένα. Απλά το ξεκαθαρίζω, γιατί κάποιοι ανακάλυψαν "τώρα το φεγγάρι" και προσπαθούν να θίξουν αυτούς που μιλούν μόνο για ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ. Προφανώς και δεν το έχουν ψάξει όλοι οι πρόεδροι των συλλόγων και οι χοροδιδάσκαλοι. Μην τους εκτελέσετε λοιπόν. Σεβαστείτε τις μνήμες και τον πολιτισμό, που έφεραν αυτοί όλοι από κει πάνω, που γενιές και γενιές φυλούσαν τα βόρεια σύνορα του Βυζαντίου και του ελληνισμού γενικά, για αιώνες. Επίσης κάποιοι δεν γνωρίζουν ότι στους καταστατικούς χάρτες Ηνωμένων Εθνών υπάρχει ακόμα Ηγεμονία με το όνομα της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ. Νομίζω ότι λέει κάτι αυτό. Επίσης πληροφοριακά για όσους δεν γνωρίζουν, όσες φορές αναφέραμε χορούς από την περιοχή της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ σε φεστιβάλ της γείτονος βόρειας χώρας, έπεφτε σιγή απόλυτη. Όταν χορεύαμε χορούς από την υπόλοιπη ΘΡΑΚΗ χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν. Γιατί έτσι ονομάζουν κι αυτοί την νότια περιοχή τους. το όνομα όμως ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ τους κομπιάζει.
Όσο για κάποιους που αναφέρονται στην περιοχή Αγαθουπόλεως και πέριξ, αρκετούς έχω συναντήσει πρόσφυγες εδώ στην χώρα μας, που λένε ότι είναι και Θρακιώτες και Ανατολικορωμυλιώτες.
Τώρα όσον αφορά την ΠΟΣΑΡ. Ιδρύθηκε το 1990, ο καημός και ο πόθος όλων, ήταν να βρούμε ψάχνοντας τους οικισμούς των προσφύγων από το βόρειο κομμάτι της ΘΡΑΚΗΣ στον Ελλαδικό χώρο. Διότι κανείς στην Ελλάδα δεν αναφερόταν πριν ακόμα από το 1990, στην περιοχή της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ και γενικά της ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ. Έτσι αποφασίσαμε να ερευνήσουμε που έχει εγκατασταθεί ο πληθυσμός από την ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ και γενικά την ΒΟΡΕΙΑ ΘΡΑΚΗ. Μάλιστα σε παγκόσμια Θρακικά συνέδρια που έγιναν στην Ελλάδα, ήθελαν την συμμετοχή μας σαν ΠΟΣΑΡ δυστυχώς μόνον σαν να είμαστε γλάστρες. Δώσαμε αρκετές φορές, μεγάλες παρουσίες σ' αυτά τα συνέδρια με πολλούς συλλόγους μας, αλλά δυστυχώς βλέπαμε την αδιαφορία και την υπεροψία κάποιων ιθυνόντων. Φαίνεται ότι τους ενοχλούσε που δυνάμωνε το στοιχειο των ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΡΩΜΥΛΙΩΤΩΝ-ΒΟΡΕΙΟΘΡΑΚΩΝ. Οπότε, όταν κάποιος αναφέρεται και για την ΠΟΣΑΡ σε σχέση με την ΠΟΘΣ θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τι λέει.
Διευκρινίζω ότι η αναφορά μου δεν έχει καμιά σχέση με το παρόν ΔΣ της ΠΟΘΣ. Αναφέρομαι σε κάποιους παλιούς προέδρους που δεν θα πρέπει να γράφουν πράγματα διαστρεβλωμένα, διότι ήμουν παρών σε πολλά συνέδρια και συναντήσεις μεταξύ των Ομοσπονδιών.
Κλείνω ζητώντας συγγνώμη αν σας κούρασα και σας προβλημάτισα με τα πολλά γραφόμενα. Θεωρώ όμως ότι έπρεπε να γράψω κάτι λίγα σ' αυτούς που βγάζουν λίγο τα μέσα τους, αλλά με περίεργο τρόπο. Ίσως να τους έλυσα και κάποιες απορίες, όπως και σε πολλούς από σας. Αν θέλουν κάποιοι να ρωτήσουν κάτι, ειλικρινά εδώ είμαι να τους ακούσω. Καλό βράδυ και χρόνια πολλά σε όλους για αύριο του Ευαγγελισμού και της 25ης Μαρτίου.


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΑΝΗΡΤΗΣΕ Ο 
ΠΑΥΛΟΣ ΛΙΤΟΥΔΗΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΘΡΑΚΗ-ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ

Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

Με το «ΚΑΛΗΜΕΡΑ», να αλλάξουμε διάθεση!

Με το «ΚΑΛΗΜΕΡΑ», να αλλάξουμε διάθεση!


Τα κάτοπτρα, οι επίπεδοι καθρέφτες είναι πολύ παλιά εφεύρεση του ανθρώπου αλλά στα χωριά τα δικά μας, οι φτωχές μας κοινωνίες που είχαν ως προτεραιότητα την επιβίωσή τους, χρησιμοποιούσαν ως καθρέφτες το νερό όπως ο Νάρκισσος.
Σύμφωνα με τα ευρήματα που έχουμε ως σήμερα οι καθρέπτες κυκλοφόρησαν ευρέως στον Παραπόταμο μετά τον πόλεμο.
Τους έφερναν διάφοροι μικροπωλητές με ανταλλαγή σε είδος όπως αυγά, κοτόπουλα αλλά και με άλλα πολύτιμα αντικείμενα που οι χωριανοί μας δεν γνώριζαν τότε την αξία της ιστορίας μας.
Έτσι, σιγά-σιγά γέμισαν όλα τα σπίτια με το γνωστό ξύλινο κάδρο με τις τρεις ΧΑΡΙΤΕΣ.
Άλλοτε ήταν ζωγραφισμένες πάνω στο ξύλο και άλλοτε στο γυάλινο τμήμα του καθρέπτη που έγραφε με καλλιτεχνικά γράμματα «Καλημέρα» όπως και εδώ.
Ο καθρέπτης για τα παιδιά ήταν και αντικείμενο παιχνιδιού, αφού δεν χορταίναμε να κάνουμε χιλιάδες γκριμάτσες μπροστά του.


Μια εικόνα χίλιες και όχι μόνο λέξεις, αλλά αρκετές σελίδες θα μπορούσαμε να γράψουμε με αυτά τα σεμνά και όμορφα κορίτσια που ίσως να είναι και τα πρώτα που αντικρύσαμε στη ζωή μας.
Αγνοούσαμε τότε ποιες ήταν οι ωραίες κυρίες ζωγραφισμένες στον κορνιζοκαθρέφτη. Κάποιοι λέγανε πως ήταν οι κόρες της Αγίας Σοφίας, η Ελπίδα, η Αγάπη και η Πίστη.
Άλλοι πάλι ότι ήταν οι τρεις Χάριτες, οι θεές της γοητείας, της ομορφιάς, της φύσης, της ανθρώπινης δημιουργικότητας και της γονιμότητας.
Ως Χάριτες αναφέρονται ακόμη και η Αγλαΐα η νεότερη, η Ευφροσύνη και η Θάλεια, αλλά ορισμένες φορές αναφέρονται και άλλες, όπως οι Αυξώ, η Χάρις, η Ηγεμόνη, η Φαένα και η Πασιθέα.
Μια γλυκιά καλημέρα που μας υποδεχόταν σε κάθε είσοδο, σε κάθε σπίτι, τα δικά μας τα χρόνια, τα φτωχικά, τα όμορφα χρόνια!
Ο γνωστός σε όλους μας κορνιζοκαθρέφτης που κοσμούσε σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού μας, όπου η κάθε νοικοκυρά κρέμαγε την χρυσοκέντητη πετσέτα της. Στον καθρέφτη έγραφε καλημέρα, αλλά δεν είχε καμία σημασία για τις νοικοκυρές τι έγραφε, αφού σχεδόν καμία δεν γνώριζε ανάγνωση.
Η κορνίζα εκεί ακούνητη τόσα χρόνια, να βλέπει τις χαρές και τις λύπες, να ακούει τους καημούς του σπιτιού, να προυπαντίζει τους επισκέπτες και να γνωρίζει όλα τα νέα του χωριού.
Η κρεμασμένη κεντητή πετσέτα συμβολίζει και αυτή μια άλλη εποχή, με την κάθε νέα νοικοκυρά να δουλεύει ακατάπαυστα.

Θυμάμαι την μητέρα μου στο πατρικό της στην Κοζάνη καθισμένη στον αργαλειό να σιγοτραγουδάει... 

Το κέντημα είναι γλέντημα,
η ρόκα είναι σεργιάνι,
κι αυτός ο δόλιος αργαλειός
είναι σκλαβιά μεγάλη.


Το κέντημα εδώ στην πετσέτα, μας παρουσιάζει μια πρωινή εικόνα στη φύση με ένα ζευγάρι τσαλαπετεινούς να στέκονται πάνω στο κλαράκι, όπου το αρσενικό με το ερωτικό κελάηδισμά του καλεί το θηλυκό για να τραγουδήσουν μαζί και να υποδεχτούν την καινούρια μέρα.
Έντονοι οι χρωματικοί τόνοι με όλα τα χρώματα της ίριδας, συντελούσαν στη δημιουργία εύθυμης διάθεσης σε όλα τα μέλη της οικογένειας.
Πόσες και πόσες αναμνήσεις ήλθαν στο μυαλό μας μόλις αντικρίσαμε αυτή την εικόνα με την πετσέτα, με την κορνίζα και την καλημέρα, αφού ύστερα μας μίλαγαν και δεν ακούγαμε. Ήταν εκεί κολλημένο το μυαλό και γλίστραγε γλυκά στις τόσες…αναμνήσεις.
Ο κορνιζοκαθρέφτης με την πετσετοθήκη, υπήρχε σε πολλές παραλλαγές ως προς στο θέμα και ήταν απαραίτητο κομμάτι στις προίκες. Αναφέρεται εξάλλου σε αρκετά προικοσύμφωνα. Τον κρεμούσαν στην είσοδο, στη σάλα αλλά και στην κρεβατοκάμαρα.
TAXIDIOTHS

ΧΩΡΙΑΝΕ

Χωριανέ μην κοιτάς τι έκανε το Χωριό για σένα, κοίταξε εσύ τι μπορείς να κάνεις για το χωριό σου...



myanimations.gr









Η ταμπέλα αυτή βρέθηκε από ένα φίλο στο δρόμο πριν τρία χρόνια κάπου στην Εύβοια...


Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

Α καλά! Γω θα φάου άμα αργήεις!

Α καλά! Γω θα φάου άμα αργήεις!



Κάθι μση ώρα....? Κι δεν άφνεις του Γιώργη να πάει ζ γειτόνσα.....κι κσιερ κατ καλούτσκα μασάλια η Γιώργης....!
- Αααχχχ γειτόνσα, ετς λίου να σι αλώνζα. .