Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ 

ΔΙΣΤΙΧΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ



Σήμερον μαύρος ουρανός ,
σήμερον μαύρ’ ημέρα,
σήμερα θα χωρίουνταν
μάνα και θυγατέρα.
Οσήμερον το κόρασον
δύο καρδόπα έχει
τ’ έναν αφήνει σοι’ κυρού
και τ’ άλλο παιρ’ και πάγει.
Οσήμερον το κόρασον
δύο πορτόπ’ ανοίγει,
τ’ έναν ανοίγει και ν’ εμπαίν’,
τ’ άλλο σπαλεί και πάγει.
Άφσον κόρη, την μάναν σου
και ποίσον άλλεν μάναν.
Άφσον, κόρη, τον κύρη σου
και ποίσον άλλον κύρην.
Άφσον , κόρη, τα’ αδέλφα σου
Και ποίσον άλλ’ αδέλφα.


- Ντο είχες , κόρη, κι άργευες,
ντο είχες κι εργοπόρνες;
- Είχα τον κύρη μ’ τον καλόν
και χωρισίαν’ κι επαίρνα.
- ντο είχες , κόρη, κι άργευες,
ντο είχες κι εργοπόρνες;
- Είχα τα’ αδέλφα μ’ τα καλά
και χωρισίαν’ κι είχα.
Τίμα , κόρη, την πεθερά σ’ ,
να είσαι τιμημέντσα,
τίμα , κόρη, την πεθερά σ’,
να είσ’ αγαπημέντσα.
Κόρη, μάθα την αγρυπνιάν
και την κακοπειρίαν
αύριο θα πάς σοι πεθερού σ’ ,
να είσαι μαθαιμέντσα.


"Νύφε, τίμα τον πεθερό σ', άσον κύρη σ' καλίον,νύφε, τίμα την πεθερά σ', άσην μάνα σ' καλίον,νύφε, τίμα τα ντράδελφα σ', άσ' αδέλφες καλίον,νύφε, τίμα τις συγγενούς σ', άσι συγγενούς σ' καλίον". 



αγλαμά γαϊτεσί 

«Μη κλαις, κόρη, μη κλαις, κόρη,
κι εφτάς κι εμέν και κλαίω,
τ’εμόν η κάρδια γεραλούν κι αν κλαίω θα ματούται,
κι αν κλαίω, κλαίω αίματα κι αν φλίβουμαι, φαρμάκα.
Σαν κλαις εσύ, κλαίω κι εγώ, κλαίει κι ο κόσμος ούλος.
Σκοτία εν τσαμούρα είν’ κι επάρτ’ατεν κι ελάτε.
Η στράτα μουν ανήφορος, τα γόνατα μ’ κι κάμ’ νε.»

Εγώ έμ’ π’ ετραγώδεσα
εφτά νύχτας κι ημέρας
ση Δεσποινίτσας τη χαράν,
ση Κωνσταντή τον γάμον.
Εφτά ημέρας σο ποδάρ’
και ξάι πουθέν ‘κι εκάτσα,
εφτά ημέρας σο χορόν
κι ομμάτα απάν ‘κι έγκα.
Έπαιξα κι ετραγώδεσα,
το στόμα μ’ ξάι ‘κι εστάθεν,
έναν τραγώδ’ δύο φοράς
κανείς ‘κι έκ’σεν να λέγω.
Σα τραγωδίας, σο χορόν
κανείς ‘κι παραβγαίν’ με,
τη κόρ’ς το γλυκοτέρεμαν
έκαψεν την καρδία μ’.

εφτά νύχτας κι ημέρας
ση Δεσποινίτσας τη χαράν,
ση Κωνσταντή τον γάμον.
Εφτά ημέρας σο ποδάρ’
και ξάι πουθέν ‘κι εκάτσα,
εφτά ημέρας σο χορόν
κι ομμάτα απάν ‘κι έγκα.
Έπαιξα κι ετραγώδεσα,
το στόμα μ’ ξάι ‘κι εστάθεν,
έναν τραγώδ’ δύο φοράς
κανείς ‘κι έκ’σεν να λέγω.
Σα τραγωδίας, σο χορόν
κανείς ‘κι παραβγαίν’ με,
τη κόρ’ς το γλυκοτέρεμαν
έκαψεν την καρδία μ’.
Aυτό το άρθρο προέρχεται από το Pontios Akritas ΛΥΡΑΡΗΔΕΣ ~ pontios akritas http://pontiosakritas.blogspot.com/p/blog-page_07.html#ixzz2yUBuI06V
PONTIOS AKRITAS http://www.pontiosakritas.blogspot.com/ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου