Ποντιακά έθιμα:
Το Σουμάδεμαν (Αρραβώνας)
Οι γονείς του παιδιού, οι οποίοι ήταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για την εξεύρεση νύφης, αφού έδιναν το λόγο, όριζαν την ημέρα των αρραβώνων, που συνήθως ήταν Σάββατο…
Ο «πρώτος» αρραβώνας, η απλή υπόσχεση γάμου, κατά την οποία γινόταν η ανταλλαγή δαχτυλιδιών, λεγόταν πρωτοβάλεμαν. Λίγες μέρες μετά την καταφατική απάντηση του πατέρα της νέας, ο πατέρας του νέου με συγγενείς και φίλους και με τη συνοδεία μουσικών οργάνων (λύρα, νταούλι και ζουρνά), πήγαιναν στο σπίτι της νέας για τον αρραβώνα.
Απαραίτητη ήταν η παρουσία του παπά για την αλλαγή των δαχτυλιδιών… «Χωρίς παπάν σουμάδ’ κι έτον»!
Αφού συζητούσαν για τον αρραβώνα και την προίκα, στη συνέχεια προσέφεραν δώρα στη νύφη. Μετά τη συμφωνία έπιναν Σουμάδα για να επισφραγίσουν τον αρραβώνα και έτσι ξεκινούσε το γλέντι και το φαγοπότι. Συνηθιζόταν εκείνη την ημέρα να προσφέρεται και Σουμαδοψώμι (παρασκευαζόμενο ψωμί για τα σουμάδα), από τους γονείς του νέου στους συγγενείς της νέας.
Τα δαχτυλίδια ήταν πάντα χρυσά. Αυτός που τα άλλαζε, ήταν υποχρεωμένος και να τους στεφανώσει. Τα δώρα που έκαναν στην υποψήφια νύφη ήταν φλουριά, δαχτυλίδι, σταυρός, χρήματα κ.α.
Από την ημέρα του αρραβώνα μέχρι και τον γάμο, δεν επιτρέπονταν να συναντηθούν οι δύο νέοι. Ούτε και να πάει ο ένας στο σπίτι του άλλου!
Οι αρραβώνες σπάνια διαλύονταν! Σε περιπτώσεις διάλυσης έλεγαν «Έκλωσαν τη σουμάδα» και επέστρεφαν τα δώρα. Ήταν πάρα πολύ ατιμωτικό και ο νέος έπρεπε να ξενιτευτεί, αφού πλέον δεν τον σήκωνε το κλίμα του χωριού.
Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού - Μαλλιάρης Παιδεία
Επιτροπή Ποντιακών Μελετών
ΠΗΓΗ http://www.lelevose.eu/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου