Χριστιαννάρτς - Δεκέμβριος
Πολιτισμός / Λαογραφία-Παράδοση
Βασίλειος Β. Πολατίδης, Ερευνητής, Μουσικός, Χοροδιδάσκαλος Για τους Ρωμαίους ο Δεκέμβριος ήταν ο δέκατος μήνας - Decem - μιας και το έτος τους άρχιζε τον Μάρτιο.
Μετά την επικράτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου έγινε δωδέκατος μήνας.
Στις 22 Δεκεμβρίου έχουμε τη μικρότερη ημέρα του χρόνου.
Ο μήνας Δεκέμβριος ήταν ο αντίστοιχος προς τον Ποσειδεώνα του Αττικού ημερολογίου.
Το μήνα αυτό οι Ρωμαίοι τον είχαν αφιερωμένο στη λατρεία του Κρόνου Saturnus προς τιμή του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια.
Πίστευαν ότι στις 25 του μήνα ο Ήλιος αναγεννιόταν και αποκτούσε νέες δυνάμεις.
Η Εκκλησία μας έχοντας ως βάση το γεγονός αυτό το οποίο είχε βαθιές ρίζες στη λαϊκή συνείδηση το αντικατέστησε με μία μεγάλη χριστιανική γιορτή. Αυτή ήταν σαφώς η γέννηση του θεανθρώπου Ιησού Χριστού ο οποίος είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης. Λόγω της γιορτής αυτής ονομάστηκε στον Πόντο, Χριστιαννάρτς.
Στην Ινέπολη ονομαζόταν Σαρανταήμερος, στην Κερασούντα και την Τρίπολη λεγόταν Χριστιεννάρης, στα Κοτύωρα, Σάντα, Τραπεζούντα και Χαλδία Χριστιεννάρτς, ενώ επίσης σε Σάντα και Χαλδία καλείτο και Χριστιαννάρτς.
Στη Ροδόπολη λεγόταν Χριστουγεννάρτς.
Μάλιστα τα Χριστούγεννα στον Πόντο έκαιγαν στο τζάκι ένα κούτσουρο για τρείς ημέρες που το ονόμαζαν χριστοκούριν.
Γιορτές Δεκεμβρίου
Αγία Βαρβάρα 4 η του μήνα από τη Μερζιφούντα του Πόντου. Αγιος Σάββας 5 η του μήνα από τη Μουταλάσκη ΝΔ Πόντος.
Αγιος Νικόλαος 6 η του μήνα από τα Πάταρα του Δυτ. Πόντου.
Αγία Άννα 9 η του μήνα. Στον Πόντο λεγόταν και Ανατολή.
Αγιος Μηνάς 10 η του μήνα. Μαζί με τον Άγιο Φανούριο ήταν οι άγιοι της τύχης.
Αγιος Σπυρίδωνας 12 η του μήνα.
Αγιος Ελευθέριος τη 15 η του μήνα. Ο άγιος της ελευθερίας για τους φυλακισμένους και τις έγκυες.
Ο μήνας Δεκέμβριος ήταν ο αντίστοιχος προς τον Ποσειδεώνα του Αττικού ημερολογίου.
Το μήνα αυτό οι Ρωμαίοι τον είχαν αφιερωμένο στη λατρεία του Κρόνου Saturnus προς τιμή του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια.
Πίστευαν ότι στις 25 του μήνα ο Ήλιος αναγεννιόταν και αποκτούσε νέες δυνάμεις.
Η Εκκλησία μας έχοντας ως βάση το γεγονός αυτό το οποίο είχε βαθιές ρίζες στη λαϊκή συνείδηση το αντικατέστησε με μία μεγάλη χριστιανική γιορτή. Αυτή ήταν σαφώς η γέννηση του θεανθρώπου Ιησού Χριστού ο οποίος είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης. Λόγω της γιορτής αυτής ονομάστηκε στον Πόντο, Χριστιαννάρτς.
Στην Ινέπολη ονομαζόταν Σαρανταήμερος, στην Κερασούντα και την Τρίπολη λεγόταν Χριστιεννάρης, στα Κοτύωρα, Σάντα, Τραπεζούντα και Χαλδία Χριστιεννάρτς, ενώ επίσης σε Σάντα και Χαλδία καλείτο και Χριστιαννάρτς.
Στη Ροδόπολη λεγόταν Χριστουγεννάρτς.
Μάλιστα τα Χριστούγεννα στον Πόντο έκαιγαν στο τζάκι ένα κούτσουρο για τρείς ημέρες που το ονόμαζαν χριστοκούριν.
Γιορτές Δεκεμβρίου
Αγία Βαρβάρα 4 η του μήνα από τη Μερζιφούντα του Πόντου. Αγιος Σάββας 5 η του μήνα από τη Μουταλάσκη ΝΔ Πόντος.
Αγιος Νικόλαος 6 η του μήνα από τα Πάταρα του Δυτ. Πόντου.
Αγία Άννα 9 η του μήνα. Στον Πόντο λεγόταν και Ανατολή.
Αγιος Μηνάς 10 η του μήνα. Μαζί με τον Άγιο Φανούριο ήταν οι άγιοι της τύχης.
Αγιος Σπυρίδωνας 12 η του μήνα.
Αγιος Ελευθέριος τη 15 η του μήνα. Ο άγιος της ελευθερίας για τους φυλακισμένους και τις έγκυες.
Χριστούγεννα την 25η του μήνα
Και οι τρείς αυτές ημέρες στον Πόντο λεγόταν Νικολοβάρβαρα.
Μάλιστα εξαιτίας των καιρικών φαινομένων έλεγαν :
Στο Σταυρίν :
«.Άε-Βαρβάρα φύσα, Άε-Σάββα χόντσον
κι Άε-Νικόλα έβγαλλ' το ση δεντρού την τα πάν.»
Στο χωριό Αντρεάντων Αμισού έλεγαν :
«.Άι Βαρβάρα βαρβαρών, Άι Σάββας σαβανών, κι Αι Νικόλας παραχών.»
https://www.facebook.com/vasileios.polatidis
Και οι τρείς αυτές ημέρες στον Πόντο λεγόταν Νικολοβάρβαρα.
Μάλιστα εξαιτίας των καιρικών φαινομένων έλεγαν :
Στο Σταυρίν :
«.Άε-Βαρβάρα φύσα, Άε-Σάββα χόντσον
κι Άε-Νικόλα έβγαλλ' το ση δεντρού την τα πάν.»
Στο χωριό Αντρεάντων Αμισού έλεγαν :
«.Άι Βαρβάρα βαρβαρών, Άι Σάββας σαβανών, κι Αι Νικόλας παραχών.»
https://www.facebook.com/vasileios.polatidis
Χριστιανάρτς - Ο Δεκέμβριος στον Πόντο...
Στον Πόντο μετονόμασαν το Δεκέμβριο σε Χριστιαννάρτς από τη γέννηση του Χριστού.
Το τσουχτερό κρύο, τα χιόνια και οι γιορτές των Χριστουγέννων ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά αυτου του μήνα.
Για τις τρεις γιορτές του πρώτου δεκαημέρου έλεγαν: «Αε Βαρβάρα φύσα, Αε Σάββα τούφ’σον, Αε Νικόλα χιόντσον». Ο μήνας φημιζόταν για τα πολλά χειμωνιάτικα «παρακάθια» (συγκεντρώσεις βραδινές), πότε στο ένα και πότε στο άλλο σπίτι της γειτονιάς. Τη γιορτή του Αγίου Ελευθερίου την τιμούσαν ιδιαίτερα οι έγκυες, για να ελευθερωθούν εύκολα. Όταν μια γυναίκα επισκεπτόταν «έμποδον» (έγκυο) της έλεγε: «Ας σον Αε Λευτέρ’ έρθα, ο Θεός να ελευθερών’ τσε».
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι νέοι γύριζαν όλα τα σπίτια της γειτονιάς και έψαλαν το «Καλήν εσπέραν Άρχοντες» και στην ποντιακή, το «Χριστός γεννέθεν! Χαρά’ς σον κόσμον!»
Τα μεσάνυχτα ξυπνούσε τον κόσμο ο γλυκός ήχος των κουδουνιών που χτυπούσε μια παρέα, την οποία όριζε η εκκλησιαστική επιτροπή της ενορίας. Σε κάθε σπίτι μπροστά έλεγε: «Εγνεφίστεν, σκωθέστεν, η εκκλησία και ο Χριστόν λαλεί σας Χριστιανοί».
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το στόλιζαν συνήθως τα παιδιά του σχολείου με ξηρούς καρπούς και με ζωγραφιές γύρω από τη γέννηση.
Ανήμερα των Χριστουγέννων όλη η οικογένεια καθόταν στο τραπέζι. Είχαν μεγάλη λαχτάρα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σαράντα μέρες νήστευαν αυστηρά, ακόμη και οι άρρωστοι. «Ντό έεις και θα τρώς; Η νεστείαν άλλον καλείον λαρών’». «Γιατί μαντζιρίεις; Ο γουρζουλάς εσέβεσε;».
Μετά από το τραπέζι άρχιζαν τις επισκέψεις. Σε κάθε επίσκεψη έδιναν την ευχή: «Σ’ έτη πολλά και να βοηθά και από καιρού πα».
Χριστιανάρτς - Ο Δεκέμβριος στον Πόντο...
Στον Πόντο μετονόμασαν το Δεκέμβριο σε Χριστιαννάρτς από τη γέννηση του Χριστού.
Το τσουχτερό κρύο, τα χιόνια και οι γιορτές των Χριστουγέννων ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά αυτου του μήνα.
Για τις τρεις γιορτές του πρώτου δεκαημέρου έλεγαν: «Αε Βαρβάρα φύσα, Αε Σάββα τούφ’σον, Αε Νικόλα χιόντσον». Ο μήνας φημιζόταν για τα πολλά χειμωνιάτικα «παρακάθια» (συγκεντρώσεις βραδινές), πότε στο ένα και πότε στο άλλο σπίτι της γειτονιάς. Τη γιορτή του Αγίου Ελευθερίου την τιμούσαν ιδιαίτερα οι έγκυες, για να ελευθερωθούν εύκολα. Όταν μια γυναίκα επισκεπτόταν «έμποδον» (έγκυο) της έλεγε: «Ας σον Αε Λευτέρ’ έρθα, ο Θεός να ελευθερών’ τσε».
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι νέοι γύριζαν όλα τα σπίτια της γειτονιάς και έψαλαν το «Καλήν εσπέραν Άρχοντες» και στην ποντιακή, το «Χριστός γεννέθεν! Χαρά’ς σον κόσμον!»
Τα μεσάνυχτα ξυπνούσε τον κόσμο ο γλυκός ήχος των κουδουνιών που χτυπούσε μια παρέα, την οποία όριζε η εκκλησιαστική επιτροπή της ενορίας. Σε κάθε σπίτι μπροστά έλεγε: «Εγνεφίστεν, σκωθέστεν, η εκκλησία και ο Χριστόν λαλεί σας Χριστιανοί».
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το στόλιζαν συνήθως τα παιδιά του σχολείου με ξηρούς καρπούς και με ζωγραφιές γύρω από τη γέννηση.
Ανήμερα των Χριστουγέννων όλη η οικογένεια καθόταν στο τραπέζι. Είχαν μεγάλη λαχτάρα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σαράντα μέρες νήστευαν αυστηρά, ακόμη και οι άρρωστοι. «Ντό έεις και θα τρώς; Η νεστείαν άλλον καλείον λαρών’». «Γιατί μαντζιρίεις; Ο γουρζουλάς εσέβεσε;».
Μετά από το τραπέζι άρχιζαν τις επισκέψεις. Σε κάθε επίσκεψη έδιναν την ευχή: «Σ’ έτη πολλά και να βοηθά και από καιρού πα».
Για τις τρεις γιορτές του πρώτου δεκαημέρου έλεγαν: «Αε Βαρβάρα φύσα, Αε Σάββα τούφ’σον, Αε Νικόλα χιόντσον». Ο μήνας φημιζόταν για τα πολλά χειμωνιάτικα «παρακάθια» (συγκεντρώσεις βραδινές), πότε στο ένα και πότε στο άλλο σπίτι της γειτονιάς. Τη γιορτή του Αγίου Ελευθερίου την τιμούσαν ιδιαίτερα οι έγκυες, για να ελευθερωθούν εύκολα. Όταν μια γυναίκα επισκεπτόταν «έμποδον» (έγκυο) της έλεγε: «Ας σον Αε Λευτέρ’ έρθα, ο Θεός να ελευθερών’ τσε».
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι νέοι γύριζαν όλα τα σπίτια της γειτονιάς και έψαλαν το «Καλήν εσπέραν Άρχοντες» και στην ποντιακή, το «Χριστός γεννέθεν! Χαρά’ς σον κόσμον!»
Τα μεσάνυχτα ξυπνούσε τον κόσμο ο γλυκός ήχος των κουδουνιών που χτυπούσε μια παρέα, την οποία όριζε η εκκλησιαστική επιτροπή της ενορίας. Σε κάθε σπίτι μπροστά έλεγε: «Εγνεφίστεν, σκωθέστεν, η εκκλησία και ο Χριστόν λαλεί σας Χριστιανοί».
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το στόλιζαν συνήθως τα παιδιά του σχολείου με ξηρούς καρπούς και με ζωγραφιές γύρω από τη γέννηση.
Ανήμερα των Χριστουγέννων όλη η οικογένεια καθόταν στο τραπέζι. Είχαν μεγάλη λαχτάρα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σαράντα μέρες νήστευαν αυστηρά, ακόμη και οι άρρωστοι. «Ντό έεις και θα τρώς; Η νεστείαν άλλον καλείον λαρών’». «Γιατί μαντζιρίεις; Ο γουρζουλάς εσέβεσε;».
Μετά από το τραπέζι άρχιζαν τις επισκέψεις. Σε κάθε επίσκεψη έδιναν την ευχή: «Σ’ έτη πολλά και να βοηθά και από καιρού πα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου