Κάτ' έπαθααα...

Κάτ' έπαθααα...

Ωφ, ωφ, γάρη, κάτ’ έπαθα! Ετεβιρεύτεν’ το τεκίρ’ ιμ’ απόψ’! Γιάμ αούτο το γουρζούλ ντ’ έπ’α, νοθεύν’ατο; Ση ψη μ’ μεχτάτσ’ έντον, ατό πα κ’ η μάνα σ’ πα, αναθεμάτς! Σ’ ωτί’ μ’ κεικά, πάντα υλάζ’, το ζεβρόν ζατίμ, βοά! Φέρεν, φέρεν το κορφοφάνελο μ’, ανάλλαξόν με, ώφ, ώφ, τρομάζω! Η γλώσσα μ’, κορδυλάεται! Άμον σπαγμένον πρόατον, τρομάζω! Φέρεν και τ’ αεσμόν, ολίον, τρία κούρτας ας πίνω, ας κουρτώ! Τ’ ευλογημένον, σκίζ’ και πάει, άμα εγώ ριγώ, κάτ’ ετσάτεψε με, τ’ ομμάτε μ’, σκεπίδ’ ελέπ’νε, ο κόσμον, ΄υρωκλώσκεται σο κιφάλι μ’! Φέρεν ας σο ΄κονοστάσ’, τη Παναΐας δάκρε, αποκάπνισώ με…Ας σο καρφίν, τη καβαλέρ’, τ’ Α-Γέρ’, τ’ εικόνισμαν, έβγαλ’, ας φιλώ, θυμίαμαν, καμίαν ΄κ’ εδώκ’α, άμα, φοούμεν κάμερ ΄ποθάνω, απόψ’ αν κείμαι σο κρεβάτ’ ΄κ’ εξέρω αν θα γνεφίζω! Εβλάφ’τα…Τα δόντε μ’ κρούν’, το μασωτέρ’ ιμ’ ερχίνεσεν πονεί, με το ράμμαν, δέσον α, σύρων’α, με δοντολάβ’, με κελπετήν, έπαρ’ και χάσον α, σα κεραμίτε, πέσπελίμ, τρώγ’να τα κορώνας! Το έλα φα, ενέσπαλλαμ’, την καλημερίαν ενέσπαλλαμ’ και τα χωρισμοχάρτε…πάσκας! Φέρεν και το σκαφίδ’, με γαλέχουλεν νερόν, πλύσον, με το πράσινον σαπών’, τα ποδάρε μ’, σύρον απέσ’ και βοτάνε, τα πλάκας ιμ’, τη ποδαρί’ μ’, ιλλέεψον, τρίψον! Εσκέμυ’ναν τ’ ολόερα μ’, σο κατσί’ μ’ πιλέμ εφάνθανε τα κέτσας, θαρρείς κι ο μήνας-ις γομών’, άμον τη βαρεασμέντσας! Και ζατίμ ας έντρισα κεάν’, εφάνθανε κι ατά! Ώφ, ώφ, εχάθεν κι η ανθρωπία αδά σον κόσμον, κάτ’ ποίσον! Ώφ, ωφ, γάρη, τη κάρδες ιμ ο πόνον, ξάφ’τ τα τσικάρε μ’! Θέκον το χέρι σ’ σο κατσί’μ’, άψιμον ατό πα επέρεν! Θ’ απλούμαι ολίγον, παραστάρι μ’, στήριγμα μ’, με το γεργάν, κ’σύλεξόν μεν! Δέ’α και ση Νικοσίναν, φέρεν τα βεντούζας, σα γόλε μ’, ωρέσον ανασπάλλ’τς, ντός, τρίψον, ωρέσον ανασπάλλ’τς, τα χωρισμοχάρτε… πάσκας, πάσκας…χαχαχα! Sp Ama

ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ