Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Η Δεσκάλα

Η Δεσκάλα


Φωτογραφία του Σπύρος Αμάραντος.

Ζήσης : Παιδία, οψέ είδα τη νέαν δεσκάλαν σον πακάλ’ τον Βάνιαν κ’ ελιγώθα, ετσαρτίλιζεν σα χρώματα!

Λόλα : Κιααα…Ατόσον έμορφος αν έν’…Ας κρεμάνουμ’ σα κατσία τσ’, ματιζίνισα και κόκκινα ραφίδεα

Ζήσης : Με το κοντόν τ’ αχούλ’ν ατ’, ο χοντροχείλ’τς πα, ο πακάλ’τς, έλεεν ατεν: -Εσύ κοπέλα μου έχεις, πουσουντούς ευμορφίαν, άμα, το τσαντάχι σου, κοπέλα μου, πάντα γομάτον πρέπει να είναι.

Έλλη : Πακάλ’, εμπόρ’, μαυραγορίτ’! Ούλ’ απολεμούν να γαμούν', τον γεωργόν τον άκλερον…

Μίμης : Ούλ’τς χορτάζ’ ψωμίν κι ατός βελόν και ράμαν! Επλέθυν’ναν κ’ οι περεκεντέδες, χωρίς να σπέρν’νε… Εγομώθα’νε με γέννημαν!

Άννα : Με τ’ έναν σταλαμίταν νερόν, απολιγών’ατον. Η κοιλία τ’ ταντανίζ’ κι ατός τα κιντέας ευλογίζ’! Θύφτ’ κι απέσ’ σα πιπερλία τα χαμ’νά τα λάχανα και ταουλών’ την κοιλίαν ατ’…

Λόλα : Σπέρ’, γουλών’, θερίζ’ με το δρεπάν’ ατ’ και μεταλλίκ’ τσακωμένον κ’ ευρίεται απάν’ ατ’.

Μίμης : Οι παλαλοί αν κ’ έσαν’… Οι αχουλούδες πως θα εζήν’ναν’;

Ηλίας : Όπ..σστ! Ποίστεν οφιδίων λάφ’, έρθεν! Ευλογημέντσα …Η ερχομέντσα…

Δασκάλα : Άααα!!! Τι γλώσσα είναι αυτή που μιλάτε; Πόντια! Πρέπει να προμηθευτώ… Μπαααα-μπινιώτη! Εμένα παιδάκια με λένε. Μέλη…

Ηλίας : Γλυκύν όνομαν έχ’ς κυρία…Φογούμεν, ζαχαχαρών’νε τα χείλεα μ’.

Δασκάλα : Αυτό που θέλω από σένα, είναι να βγάλεις τον σκασμό σου… Εσύ εκεί πίσω, γιατί σκύβεις στο θρανίο; Πανσέληνο έχεις ή το ραμαζάνι σου;

Έλλη : Άφ’ς μεν, κυρία, να σύρω μαναχέσα τον πόνο μ’…

Δασκάλα : Που πονάς;

Έλλη : Ήμπεαν θέλω πονώ! Ση γούλας ΄κ’ ερούξεν…

Δασκάλα : Χαλασμός κυρίου, τίποτα δεν καταλαβαίνω. Αλήθεια, Έλλη, από που ήρθε η γιαγιά σου από τον Πόντο;

Έλλη : Ας σα Γαυγάμηλα κυρία! Κι ολίον πα λιφτέσσα…Τικλεεύκεται πουρνού-πουρνού σο ΄κονοστάσ’ τη προφήτ’ Λία και μουρδουλίζ’...Άγιε μ’, γιατί ΄κί βρέεις; Ντ’ έπαθαν τ’ άλογα σ’; Ντ’ έπαθαν τα τεκίρεα τουν;

Δασκάλα : Άλογα; Γαυγάμηλα; Τεκίλα; Μπάς κ’ είναι Μεξικάνα η γιαγιά σου; Δική σου εκεί, φασαριατσή;

Ηλίας : Ας σο Πόζ-τεπέν!

Δασκάλα : Και που βρίσκεται αυτός ο Πόζτεπές παιδί μου, ξέρεις;

Ηλίας : Απάν’ ας σην Τραπεζούνταν…

Δασκάλα : Και η Τραπεζούντα που βρίσκεται; Ξέρεις;

Ηλίας : Αφ’κά ας σο Πόζ-τεπέν.

Δασκάλα : Λοιπόν, καλά μέχρι εδώ. Να δούμε τι ξέρετε από ανάγνωση... Ανοίξτε όλοι το παλιό αλφαβητάρι. Διάβασε Έλλη…

Έλλη : Άμον χοχόλεα φάθουνταν αβού τα γράμματα, κυρία...Πι, πί, πί, το παπί, το κιφάλι μου πονεί…Πι, πι, το παπί, άλλος τρώει κι άλλος κουντεί…

Δασκάλα : Αααα! Ζωήρεψες Έλλη; Κουντεί...Τι είν’ αυτό πάλι; Ράτσα από σκυλάκι ή κασέρι Ολλανδίας;

Ζήσης : Άρκον σο πλακίν, αρκοπλακοπατεί και πατεί...

Δασκάλα : Τι είναι αυτό πάλι; Όρκος, πλακί, πατεί…Πολύ τον μούστο πατάτε εδώ μέσα και θα τον ξινίσετε…

Ηλίας : Κυρία, κυρία, να διαβάσει η Λόλα η λοστάρα…Πέντε βούδεα έναν ζευγάρ'…Σκυλία πουλεί, κατούδεα αγοράζ'!

Δασκάλα : Διάβασε, Λόλα…Το Νινί!

Λόλα : Ν’ αγιάζ’ τη κυρού σ’ η ψή! Τ’ εύκολον έβαλλες μεν…Έλα, νινί, έλα, έλα νινί νάνι, Ι , ι, ι …Ο, ο, ο…Τον Ηλίαν αγαπώ!

Ηλίας : Ατέ κυρία, ζαγκάρ μαγκάρ καλατσεύ’ κι ήντεαν κρούει σον νου ν ατ’ς λέει… 

Συνεχίζεται χαχαχα Sp Ama

ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ 
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου