Αρ’ αχά ξάν’, λα, λα, Λόλα
Δασκάλα : Μίμη, τι έχεις; Φαίνεσαι πολύ απογοητευμένος!
Λόλα : Και σα κουσούρεα, γαπατεμένος, κυρία!
Άννα : Νέπ’σα, ντό λές; Αΐκον γιοσμάν, τελίκανλην και μασχαρεάνον χεαρίφ, καμίαν έβγαλεν η τάξη; Και τ’ απιταχτέρ’ και το σολίκ τη χωρί’ πα!
Λόλα : Ατά τα κουρφίας λες ατα, γιατί μακρογουλιάσκεσεν και τερείς ατον απέσ’ σ’ ομμάτεα
Δασκάλα : Έλα, έλα, συνεχίζουμε! Τι θέλετε να κάνουμε αυτήν την ώρα;
Λόλα : Εκδρομήν καλέ κυρία…Πάμε ση Τιλλή τα Πλακία, ελέπουμ’ και τα καρτάλεα πως πετούν’νε αψηλά…
Έλλη : Ναι, καλέ κυρία, ακεί μανάχον ακούω γαβαλί’ λαλίαν και χτηνίων μουγκανίματα…Μουυυ έκανε η αγελάδα…
Ζήσης : Ελύεν το χτήνον κ’ εβόστεν κ’ επρέστεν…
Έλλη : Ν’ ακούσω κυρία θέλω και σόρ σόρ τα νερά…
Ζήσης : Ας σα πολλά τ’ ακούσματα κι σώεις να πορπατείς, αναθεμάσε σορσότενα!
Δασκάλα : Τιλλή πλακία...Τί είναι αυτά πάλι; Φέτα Μετσόβου; Για παντρεμένη σαρδέλα;
Έλλη : (τραγουδάει) Χαψία βάλον σο πλακίν, εσέν λέγω κυρία, στάξον κι ολίγον λάδοπον, ας γίν’ταν μερακλία
Δασκάλα : Με την φαντασία που έχεις, γλυκιά μου, Έλλη…Αν θα τραγουδούσες και στο ωδείο, οι συμμαθητές σου, δεν θα ΄βλεπαν την πόρτα να φύγουν… ( Η πόρτα ανοίγει απότομα και μπαίνει ο επιθεωρητής)
Λόλα : Ώι! Ναϊλλοί ΄πή ΄κ’ ευρέθεν…καλλιστεία θα στένωμεν απόψ’
Επιθεωρητής : Καλημέρες, καλημέρες…
Μίμης : Κύριε ΄πιθεωρτή ...Άμον τ’ Αερί΄ τ’ άψιμον, φουλαριστός εσέβες.
Επιθεωρητής : Τ’ εμέτερον, τ’ εμέτερον κ’ εσύ; Μα τι κάνετε εδώ, κυρία; Καθόλου σεβασμός στην τάξη…
Δασκάλα : Καινούργια είμαι, κύριε επιθεωρητά, σήμερα ήρθα κ’ εγώ…
Επιθεωρητής : Μα, κυρία μου, ΄θαρρείς και σε Κούρτικο χωριό μπήκα…Κιφάλια, ποδάρια, ταραγά! Εξάπαντος θα χολοσκάσω εδώ μέσα!
Λόλα : Κυρία! Κυρία! Έμπαισεν έναν χοχόλ σ’ ομμάτεα μ’, έρχουμ’ ατουκά, φυσάς α;
Δασκάλα : Έλα, παιδί μου, να δούμε τι θέλεις επιτέλους;
Λόλα : Κυρία, ατός, ντο πιτσίμ’ άνθρωπος έν’; Καμίαν ΄κί γελά; Θα σύρω τουρτούρεα, απέσ’ σον κόλφον ατ’, α;
Δασκάλα : Λόλα, άντες πάνε κάτσε κάτω…
Λόλα : Καλέ, κύριε, ντ’ έπαθες και πάς κ’ έρχεσαι; Και κουντείς και τσάπαν τα ποδάρα σ’;
Έλλη : Καλά λέει σεν, κύριε! Ολίον πα στα… Αγναμάης είσαι; Γιάμ’ η δεσκάλα επέρεν τ’ αχούλι σ’;
Επιθεωρητής : Για να δούμε, παιδάκια, έχετε καθόλου μυαλά για γράμματα;
Ζήσης : Γράμματα, σπουδάματα, τη Θεού τα Πράματα!
Επιθεωρητής : Γκιών, γκιών! Ο γκιώνης... (Απότομα στριφογυρνάει και δείχνει με το δάχτυλο τον Μίμη) Τι πουλί είναι ο γκιώνης;
Μίμης : Ας ατό ντ’ ελάλεσες, κύριε! Αυτής της γνώμης είμαι!
Επιθεωρητής : Σκάσε, μαγκούφη! Βασιλιάς δεν είμαι, κορώνα φορώ, ρολόγι δεν έχω, τις ώρες μετρώ! Τι είναι; (Δείχνει τη Λόλα).
Λόλα : Είπ’ατο ση θεία μ’ την Ευτέρπην, κύριε! Αδά πα θα πρέπ’ να λέγ’ α;
Επιθεωρητής : Θα το πεις κουκουβάγια κ’ ένα χορό θα κάνεις. Τι είναι;
Λόλα : Τη γαιδιρί’ η καϊπανά...Κύριε!
Επιθεωρητής : Την μεσελέ σ’ κ’ εγνάεψα, κοπέλα μου! Πέει ατο μίαν κι άλλο.
Ελλη : Μπράβο, Λόλα! Πολλά ίεψεν ατό, τον βασιλιακόν...
Επιθεωρητής : Μάνα μ’, σγουρός βασιλικός, πλατύφυλλος και δροσερός... Ποιος τον επότιζε παιδί μου; (Δείχνει Έλλη).
Έλλη : Η βασιλομήτωρ, κύριε…Επότσε να, εποβρότσε να κ’ εμάντζ’ εμας πα!
Επιθεωρητής : Βρέ! Έσια ούλ εσέκ…Μες το δάσος περπατώ, τριγυρνώ και τραγουδώ, λύκε λύκε, είσαι εδώ; Ο νού’ σου, εδώ να σαλαχανεύει, κοτζοκέφαλε, εδελέγ’ α, εγώ πα! Τίκ-τακ, τικ –τακ, χτυπάει το ωρολόγι…Τι ώρα είναι; (Ρωτάει τον Ζήση)
Ζήσης : Κοφτόν και γολάϊ λογαρίαν. Η ώρα έν’, η ώρα έν…να σ’κούμεν και φεύω, κύριε!
Επιθεωρητής : Η ώρα έν’, η ώρα έν’…Να σύρω τα ωτία σ’ και τετέ λέγω σεν και φύγ’α! Σεράντα λόγιων βρούλας, θα έρταν’νε σ’ ομμάτεα σ’
Ζήσης : Έρθεν η ώρα ν’ αλμέγω τα χτήνεα, κύριε, άμα εσύ, με τ’ έναν τσιπούχ', όλτ’ς ΄κί λαλείς! Εμέν μ’ άλλο μάτ’ τερείς…
Επιθεωρητής : Σουτ, βέτρον, κά’θκα ατουκά, τούλωσον! Χιόνι έπεσε πολύ, κρύο κάνει στην αυλή…Κοκκινίζει η μύτη μας, τρέχουμε…Που τρέχουμε παιδί μου; (Δείχνει Έλλη).
Έλλη : Βρέχ’, χιονίζ’, βουρκανίζ’…Για τ’ εσέν η οκά τρακόσια τρέχ’... Κύριε!
Επιθεωρητής : Λέγε! Κοκκινίζει η μύτη μας, πού τρέχουμε;
Ελλη : Γιαβάσεα-γιαβάσεα, κύριε, να στοχάσκουμεν! Εγώ, κύριε, μανάχον όσταν ουρνούται ο σκύλον τ’ Αρναούτ’, κρούν’ τα ποδάρεα μ’ σα γόλεα μ’ και τρέχω, να προφτάνω και το μάθεμαν…
Επιθεωρητής : Ντίν, ντάν, ντίν, ντάν, χτυπά η καμπάνα…Πότε χτυπά η καμπάνα; (Δείχνει Λόλα).
Λόλα : Να αγιάζ’ η ψή’σ’, κύρ’ ΄πιθεωρτή! Τ’ εύκολον ερώτεσες… Έξεργον πα, κρούει, σα κηδείας πα κρούει, σα χαράντας κρούει και μίαν, όσταν εκάεν τ’ αχερών’ τη πάππο μ’…άγρεα εντώκεν!
Επιθεωρητής : Εκατόν φοράς γουρπάντς, από μεγάλο τζάκι θα είσαι εσύ;
Έλλη : Τα τζάκια ντο καπνίζ'νε, κύρ’ δεφυντή, αν εμάειρευαν…Κανείς πεινασμένος ΄κί θα έτονε…
Ηλίας : Κύριε, εμέν τηδέν ΄κ’ ερωτάς, επουσμάνεψα ντ’ έρθα…
Επιθεωρητής : Στα ολίγον, αχμάκι, έ αχμάκι, σκέτο κουρσούμι είσαι! Με τ΄ εσάς απόψ’ αδά, εχάθεν τη στοματί’ μ’ το τάτ…
Ηλίας : Καλά ζείς, κύρ-΄πιθεωρτή! Παραδίων πα ζόρ’ κ’ έχ’ς…Όσον δι’ εμέ…Έναν χαράν και πέντε κλαίητα, απόψ’.
Επιθεωρητής : Νέπουτση, ντο έχ’ς και βαρκίεις;
Ηλίας : Νέπουτση ΄κ’ είμαι, κύριε…Νέπουτσος ένουμ’νε!
Έλλη : Μω την πίστη σ’ και το έργος! Τα πανταλόνεα ντο λαΐσκουν…Ούλ’ αγούρ' ΄κί φάθουνταν, άπα πα πα πα!
Μίμης : Εσύ κύριε κι άλλο πονετικός είσαι ας σην δεσκάλτσαν θέλω να…
Επιθεωρητής : Σκάσε Ζευζεύκη…Αξάν θα κυλίεις κάν’ναν παραστράγκαλον
Μω την πίκρη σ’! Ενενήντα εννέα κι αλλ’ έναν εκατόν, το στόμαν ατ’, τουτούτ τουτούτ…
Άννα : Και με την μανιβέλαν, κλώθεα, κύριε!
Επιθεωρητής : Τράντα δράμεα πα μακρά να είσαι, αξάν ακούς α! Τουτούτ, τουτούτ…
Μίμης : Ούτε έναν κοτέρ φουχνέρ ψωμίν κ’ ευρίεται αδαπέσ’, επείνασα! Να υπάγω κύριε εις το σπίτι μου;
Επιθεωρητής : Τετέ, λέγω σεν και φύγ’α! Αχά η πόρτα, φύγ’α!
Μίμης : Εχαριστώ κύριε, τατού, τατού, τατού (φεύγει)
Ζήσης : Εγώ πα, κύριε, να πάω ση χαλέν; Θέλω να ζουλίζω, έναν στριφτόν τσίκαριν, να σύρω δύο νεφέσεα…
Επιθεωρητής : Τσάπαν σον φέγγον μ’ υλάεις, εσύ πα…Καθκά σ’ ωβά σ’ και χουλί’ατα…
Ζήσης : Γεφύρεα θα λαγγεύω, κι αλήορα θα φεύω, α…
Επιθεωρητής : Αν τρώς την σαπλακέαν, χίλεα βρούλας χρώματα, θα έρταν’νε σ’ ομμάτεα σ’. Νέπε, αν εκάπνισεν ατόσον πολλά, η τεπέ σ’, δέα γλύσον μανάχος το κιφάλι σ’ …(Φεύγει και ο Ζήσης)
Έλλη : Κύριε! Κύριε! Να πάω κ’ εγώ, πίνω ολίον νερόν; Όλεν την μέραν φασούλεα ντ’ ιβόριζαμ’, εξεράθεν η γούλα μ’...
Επιθεωρητής : Να πας κορίτσι μου! Να πάς! Γκιουλέ – γκιουλέ! Αλλά πολύ νερό μη πίνεις…Γιατί το τισέκι σου…Πάντα λουλούτσι θάναι.(Γελάει).
Έλλη : Μη κολολεύς μεν, κύριε και χλί, χλί γελάς…
Επιθεωρητής : Μα τι πάθανε και όλοι φεύγουν, κυρία Μέλη;
Δασκάλα : Εγώ, κύριε, δεν ηξεύρω…Ατόσην ώραν…Αγρόν αγοράζω…
Λόλα : Εγώ, πα…Έχ’ κι αντρίζω…Και τ’ αναγνωστήρ’ ξεφυλλίζω!
Επιθεωρητής : Άντε! Βουρ-πατλασού! Ο Θεόν, να πολυχρονιάγ' σας και με απογόνους! (Φεύγει κι Λόλα χαμογελώντας και με υποκλίσεις, στην πόρτα…)
Λόλα : Εγώ γελώ πα…Άμα πάω πα! Το βούι βούι, εσέβεμεν!
Επιθεωρητής : (Με χειρονομία) Δέα, δέα! Δέα φα, πία και τρουτσάρτσον.
Άννα : Ώι! Νασάν εκείνον που κάθεται και τα τσαρούχια τ' πορπατούν!
Επιθεωρητής : Ντό θέλ’τς και ντ’ αγαπά σ’, πουλί’ μ’. Η ζωή κοντόν εν’…Δέα όπου σύρ’ η ψή σ’…
Άννα : Αλήθεια, να υπάγω κύριε; ( φεύγει τραγουδώντας) Αρ’ αχά, ξάν, Λά, λα Λόλα…Τα παπούτσεα μ’ δίχως σόλαν και τ’ αχούλ’-ιμ’ γυροκλώσκετεν, άμον την παρταόλαν….
Επιθεωρητής : Να υπάγεις, παιδί μου, να υπάγεις…Άμα όσταν ελέπω σεν αδέβαστεν…Γουρζουλάν ελέπω!
Ηλίας : Κύριε…το κωδών κ’ εντώκα!
Επιθεωρητής: Βρε ούστ απ’ αδά, πορδοσκαφιδέα, δε’α χάθ’, αλήωρα
Δασκάλα: Αχ! Και τι ωραία που μείναμε, λίγο μόνοι!
Επιθεωρητής: Τα πουλία σα κοκκία κ’ εγώ σα πιτσιμπλία!
Συνεχίζεται…χαχαχα Sp Ama
Λόλα : Και σα κουσούρεα, γαπατεμένος, κυρία!
Άννα : Νέπ’σα, ντό λές; Αΐκον γιοσμάν, τελίκανλην και μασχαρεάνον χεαρίφ, καμίαν έβγαλεν η τάξη; Και τ’ απιταχτέρ’ και το σολίκ τη χωρί’ πα!
Λόλα : Ατά τα κουρφίας λες ατα, γιατί μακρογουλιάσκεσεν και τερείς ατον απέσ’ σ’ ομμάτεα
Δασκάλα : Έλα, έλα, συνεχίζουμε! Τι θέλετε να κάνουμε αυτήν την ώρα;
Λόλα : Εκδρομήν καλέ κυρία…Πάμε ση Τιλλή τα Πλακία, ελέπουμ’ και τα καρτάλεα πως πετούν’νε αψηλά…
Έλλη : Ναι, καλέ κυρία, ακεί μανάχον ακούω γαβαλί’ λαλίαν και χτηνίων μουγκανίματα…Μουυυ έκανε η αγελάδα…
Ζήσης : Ελύεν το χτήνον κ’ εβόστεν κ’ επρέστεν…
Έλλη : Ν’ ακούσω κυρία θέλω και σόρ σόρ τα νερά…
Ζήσης : Ας σα πολλά τ’ ακούσματα κι σώεις να πορπατείς, αναθεμάσε σορσότενα!
Δασκάλα : Τιλλή πλακία...Τί είναι αυτά πάλι; Φέτα Μετσόβου; Για παντρεμένη σαρδέλα;
Έλλη : (τραγουδάει) Χαψία βάλον σο πλακίν, εσέν λέγω κυρία, στάξον κι ολίγον λάδοπον, ας γίν’ταν μερακλία
Δασκάλα : Με την φαντασία που έχεις, γλυκιά μου, Έλλη…Αν θα τραγουδούσες και στο ωδείο, οι συμμαθητές σου, δεν θα ΄βλεπαν την πόρτα να φύγουν… ( Η πόρτα ανοίγει απότομα και μπαίνει ο επιθεωρητής)
Λόλα : Ώι! Ναϊλλοί ΄πή ΄κ’ ευρέθεν…καλλιστεία θα στένωμεν απόψ’
Επιθεωρητής : Καλημέρες, καλημέρες…
Μίμης : Κύριε ΄πιθεωρτή ...Άμον τ’ Αερί΄ τ’ άψιμον, φουλαριστός εσέβες.
Επιθεωρητής : Τ’ εμέτερον, τ’ εμέτερον κ’ εσύ; Μα τι κάνετε εδώ, κυρία; Καθόλου σεβασμός στην τάξη…
Δασκάλα : Καινούργια είμαι, κύριε επιθεωρητά, σήμερα ήρθα κ’ εγώ…
Επιθεωρητής : Μα, κυρία μου, ΄θαρρείς και σε Κούρτικο χωριό μπήκα…Κιφάλια, ποδάρια, ταραγά! Εξάπαντος θα χολοσκάσω εδώ μέσα!
Λόλα : Κυρία! Κυρία! Έμπαισεν έναν χοχόλ σ’ ομμάτεα μ’, έρχουμ’ ατουκά, φυσάς α;
Δασκάλα : Έλα, παιδί μου, να δούμε τι θέλεις επιτέλους;
Λόλα : Κυρία, ατός, ντο πιτσίμ’ άνθρωπος έν’; Καμίαν ΄κί γελά; Θα σύρω τουρτούρεα, απέσ’ σον κόλφον ατ’, α;
Δασκάλα : Λόλα, άντες πάνε κάτσε κάτω…
Λόλα : Καλέ, κύριε, ντ’ έπαθες και πάς κ’ έρχεσαι; Και κουντείς και τσάπαν τα ποδάρα σ’;
Έλλη : Καλά λέει σεν, κύριε! Ολίον πα στα… Αγναμάης είσαι; Γιάμ’ η δεσκάλα επέρεν τ’ αχούλι σ’;
Επιθεωρητής : Για να δούμε, παιδάκια, έχετε καθόλου μυαλά για γράμματα;
Ζήσης : Γράμματα, σπουδάματα, τη Θεού τα Πράματα!
Επιθεωρητής : Γκιών, γκιών! Ο γκιώνης... (Απότομα στριφογυρνάει και δείχνει με το δάχτυλο τον Μίμη) Τι πουλί είναι ο γκιώνης;
Μίμης : Ας ατό ντ’ ελάλεσες, κύριε! Αυτής της γνώμης είμαι!
Επιθεωρητής : Σκάσε, μαγκούφη! Βασιλιάς δεν είμαι, κορώνα φορώ, ρολόγι δεν έχω, τις ώρες μετρώ! Τι είναι; (Δείχνει τη Λόλα).
Λόλα : Είπ’ατο ση θεία μ’ την Ευτέρπην, κύριε! Αδά πα θα πρέπ’ να λέγ’ α;
Επιθεωρητής : Θα το πεις κουκουβάγια κ’ ένα χορό θα κάνεις. Τι είναι;
Λόλα : Τη γαιδιρί’ η καϊπανά...Κύριε!
Επιθεωρητής : Την μεσελέ σ’ κ’ εγνάεψα, κοπέλα μου! Πέει ατο μίαν κι άλλο.
Ελλη : Μπράβο, Λόλα! Πολλά ίεψεν ατό, τον βασιλιακόν...
Επιθεωρητής : Μάνα μ’, σγουρός βασιλικός, πλατύφυλλος και δροσερός... Ποιος τον επότιζε παιδί μου; (Δείχνει Έλλη).
Έλλη : Η βασιλομήτωρ, κύριε…Επότσε να, εποβρότσε να κ’ εμάντζ’ εμας πα!
Επιθεωρητής : Βρέ! Έσια ούλ εσέκ…Μες το δάσος περπατώ, τριγυρνώ και τραγουδώ, λύκε λύκε, είσαι εδώ; Ο νού’ σου, εδώ να σαλαχανεύει, κοτζοκέφαλε, εδελέγ’ α, εγώ πα! Τίκ-τακ, τικ –τακ, χτυπάει το ωρολόγι…Τι ώρα είναι; (Ρωτάει τον Ζήση)
Ζήσης : Κοφτόν και γολάϊ λογαρίαν. Η ώρα έν’, η ώρα έν…να σ’κούμεν και φεύω, κύριε!
Επιθεωρητής : Η ώρα έν’, η ώρα έν’…Να σύρω τα ωτία σ’ και τετέ λέγω σεν και φύγ’α! Σεράντα λόγιων βρούλας, θα έρταν’νε σ’ ομμάτεα σ’
Ζήσης : Έρθεν η ώρα ν’ αλμέγω τα χτήνεα, κύριε, άμα εσύ, με τ’ έναν τσιπούχ', όλτ’ς ΄κί λαλείς! Εμέν μ’ άλλο μάτ’ τερείς…
Επιθεωρητής : Σουτ, βέτρον, κά’θκα ατουκά, τούλωσον! Χιόνι έπεσε πολύ, κρύο κάνει στην αυλή…Κοκκινίζει η μύτη μας, τρέχουμε…Που τρέχουμε παιδί μου; (Δείχνει Έλλη).
Έλλη : Βρέχ’, χιονίζ’, βουρκανίζ’…Για τ’ εσέν η οκά τρακόσια τρέχ’... Κύριε!
Επιθεωρητής : Λέγε! Κοκκινίζει η μύτη μας, πού τρέχουμε;
Ελλη : Γιαβάσεα-γιαβάσεα, κύριε, να στοχάσκουμεν! Εγώ, κύριε, μανάχον όσταν ουρνούται ο σκύλον τ’ Αρναούτ’, κρούν’ τα ποδάρεα μ’ σα γόλεα μ’ και τρέχω, να προφτάνω και το μάθεμαν…
Επιθεωρητής : Ντίν, ντάν, ντίν, ντάν, χτυπά η καμπάνα…Πότε χτυπά η καμπάνα; (Δείχνει Λόλα).
Λόλα : Να αγιάζ’ η ψή’σ’, κύρ’ ΄πιθεωρτή! Τ’ εύκολον ερώτεσες… Έξεργον πα, κρούει, σα κηδείας πα κρούει, σα χαράντας κρούει και μίαν, όσταν εκάεν τ’ αχερών’ τη πάππο μ’…άγρεα εντώκεν!
Επιθεωρητής : Εκατόν φοράς γουρπάντς, από μεγάλο τζάκι θα είσαι εσύ;
Έλλη : Τα τζάκια ντο καπνίζ'νε, κύρ’ δεφυντή, αν εμάειρευαν…Κανείς πεινασμένος ΄κί θα έτονε…
Ηλίας : Κύριε, εμέν τηδέν ΄κ’ ερωτάς, επουσμάνεψα ντ’ έρθα…
Επιθεωρητής : Στα ολίγον, αχμάκι, έ αχμάκι, σκέτο κουρσούμι είσαι! Με τ΄ εσάς απόψ’ αδά, εχάθεν τη στοματί’ μ’ το τάτ…
Ηλίας : Καλά ζείς, κύρ-΄πιθεωρτή! Παραδίων πα ζόρ’ κ’ έχ’ς…Όσον δι’ εμέ…Έναν χαράν και πέντε κλαίητα, απόψ’.
Επιθεωρητής : Νέπουτση, ντο έχ’ς και βαρκίεις;
Ηλίας : Νέπουτση ΄κ’ είμαι, κύριε…Νέπουτσος ένουμ’νε!
Έλλη : Μω την πίστη σ’ και το έργος! Τα πανταλόνεα ντο λαΐσκουν…Ούλ’ αγούρ' ΄κί φάθουνταν, άπα πα πα πα!
Μίμης : Εσύ κύριε κι άλλο πονετικός είσαι ας σην δεσκάλτσαν θέλω να…
Επιθεωρητής : Σκάσε Ζευζεύκη…Αξάν θα κυλίεις κάν’ναν παραστράγκαλον
Μω την πίκρη σ’! Ενενήντα εννέα κι αλλ’ έναν εκατόν, το στόμαν ατ’, τουτούτ τουτούτ…
Άννα : Και με την μανιβέλαν, κλώθεα, κύριε!
Επιθεωρητής : Τράντα δράμεα πα μακρά να είσαι, αξάν ακούς α! Τουτούτ, τουτούτ…
Μίμης : Ούτε έναν κοτέρ φουχνέρ ψωμίν κ’ ευρίεται αδαπέσ’, επείνασα! Να υπάγω κύριε εις το σπίτι μου;
Επιθεωρητής : Τετέ, λέγω σεν και φύγ’α! Αχά η πόρτα, φύγ’α!
Μίμης : Εχαριστώ κύριε, τατού, τατού, τατού (φεύγει)
Ζήσης : Εγώ πα, κύριε, να πάω ση χαλέν; Θέλω να ζουλίζω, έναν στριφτόν τσίκαριν, να σύρω δύο νεφέσεα…
Επιθεωρητής : Τσάπαν σον φέγγον μ’ υλάεις, εσύ πα…Καθκά σ’ ωβά σ’ και χουλί’ατα…
Ζήσης : Γεφύρεα θα λαγγεύω, κι αλήορα θα φεύω, α…
Επιθεωρητής : Αν τρώς την σαπλακέαν, χίλεα βρούλας χρώματα, θα έρταν’νε σ’ ομμάτεα σ’. Νέπε, αν εκάπνισεν ατόσον πολλά, η τεπέ σ’, δέα γλύσον μανάχος το κιφάλι σ’ …(Φεύγει και ο Ζήσης)
Έλλη : Κύριε! Κύριε! Να πάω κ’ εγώ, πίνω ολίον νερόν; Όλεν την μέραν φασούλεα ντ’ ιβόριζαμ’, εξεράθεν η γούλα μ’...
Επιθεωρητής : Να πας κορίτσι μου! Να πάς! Γκιουλέ – γκιουλέ! Αλλά πολύ νερό μη πίνεις…Γιατί το τισέκι σου…Πάντα λουλούτσι θάναι.(Γελάει).
Έλλη : Μη κολολεύς μεν, κύριε και χλί, χλί γελάς…
Επιθεωρητής : Μα τι πάθανε και όλοι φεύγουν, κυρία Μέλη;
Δασκάλα : Εγώ, κύριε, δεν ηξεύρω…Ατόσην ώραν…Αγρόν αγοράζω…
Λόλα : Εγώ, πα…Έχ’ κι αντρίζω…Και τ’ αναγνωστήρ’ ξεφυλλίζω!
Επιθεωρητής : Άντε! Βουρ-πατλασού! Ο Θεόν, να πολυχρονιάγ' σας και με απογόνους! (Φεύγει κι Λόλα χαμογελώντας και με υποκλίσεις, στην πόρτα…)
Λόλα : Εγώ γελώ πα…Άμα πάω πα! Το βούι βούι, εσέβεμεν!
Επιθεωρητής : (Με χειρονομία) Δέα, δέα! Δέα φα, πία και τρουτσάρτσον.
Άννα : Ώι! Νασάν εκείνον που κάθεται και τα τσαρούχια τ' πορπατούν!
Επιθεωρητής : Ντό θέλ’τς και ντ’ αγαπά σ’, πουλί’ μ’. Η ζωή κοντόν εν’…Δέα όπου σύρ’ η ψή σ’…
Άννα : Αλήθεια, να υπάγω κύριε; ( φεύγει τραγουδώντας) Αρ’ αχά, ξάν, Λά, λα Λόλα…Τα παπούτσεα μ’ δίχως σόλαν και τ’ αχούλ’-ιμ’ γυροκλώσκετεν, άμον την παρταόλαν….
Επιθεωρητής : Να υπάγεις, παιδί μου, να υπάγεις…Άμα όσταν ελέπω σεν αδέβαστεν…Γουρζουλάν ελέπω!
Ηλίας : Κύριε…το κωδών κ’ εντώκα!
Επιθεωρητής: Βρε ούστ απ’ αδά, πορδοσκαφιδέα, δε’α χάθ’, αλήωρα
Δασκάλα: Αχ! Και τι ωραία που μείναμε, λίγο μόνοι!
Επιθεωρητής: Τα πουλία σα κοκκία κ’ εγώ σα πιτσιμπλία!
Συνεχίζεται…χαχαχα Sp Ama
ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΟΧΤΙΣΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου